MI

Digismart students help you to help yourself!

Standaard
Image credit: Elizabeth Ann Colette

I have been wondering for quite a while now: is it not the time for a tenth intelligence? After the familiar eight and latest ninth – cosmic smart – I think it’s high time for digismart.
Teachers often feel that they are overtaken by mediawise students. And this feeling is justified, as it is often a fact. The mediawise young pass us by and they are smart. Digismart.

Since I have been experimenting with social media in the classroom, my admiration for our digismart students has only increased. They embrace ICT and social media and  immediately start using new tools: without fear and with an open, enthusiastic, curious and investigatory mind. They easily pick up a tool and dare to learn by doing, experimenting and consulting each other and pass you by. Well, in my class that is exactly what I hope will happen. Classmates are each other’s – and my –  ‘digismart digimates’. They help me to help myself in our digital world.

By experimenting together with your students, they feel challenged (competence). By giving them the opportunity to discover and try out new things on their own, they grow more independent and feel more responsible (autonomy). And by trusting them and pointing out that you need their help and feedback, the relation between students and teacher strengthens (relatedness).

I show students the basics of a certain tool. Then it is their turn to experiment in order to discover more possibilities. By learning together, using the computer/tablet/smartphone, and by presenting their digital discoveries, digital learning spreads like oil. And it’s not only students who learn from each other, it is me too! This joint learning process makes us proud! Examples:

  1. A boy offers to look into the privacy settings of Padlet, as I am not able to answer his classmate’s question immediately. Later that day, he explains the settings to us all, so that we can safely start using this beautiful tool.
  2. After showing the possibility of online collaboration with Google Drive, three girls dive eagerly into it and give a how-to-presentation a few weeks later.
  3. One girl really got the purpose of social media and posts positive tweets and compliments to others, including the teacher. More children follow her example.
  4. I started blogging on my new site and tell my students why I like it. Then I show them Weebly, a site that I expect to be easy to use if they would like to start blogging too. I don’t have the time to find out all the workings of Weebly, but some boys immediately sign on and go to work and a week later they are able to tell us the ins and outs of the tool.
  5. After some students have experimented with Scratch under the guidance of a parent, I appoint them ‘Scratch ambassadors’: in no time they have half the class starting to learn the basics of programming.

Children know so much and are able to do so many things. I learn from them, every day. By observing them, having lots of conversations with them and by asking their feedback. Also by using social media. I see hidden ‘digitalents’: ‘slower’ children that are digitally quick. ‘Silent’ children who show themselves through Twitter, Padlet or blogging. A group of music smart children who form a band and present themselves through social media. School and home become interwoven. Learning continues. With classmates, with me: together, by using social media.

All this takes place in a safe (digital) learning environment. Before diving into this social media adventure, I focused on media education first. Because media skilled young are not by definition mediawise. On the contrary. So allow ample time to learn about and focus on positive behaviour online (THINK before you post), privacy on the internet and citation. And still: we discuss media wisdom every day.

Social media are part of my teaching and learning. By using them, we collaborate, share and communicate. We started using simple tools; Padlet, Popplet and Twitter are already blended in our learning. But I’d like to try more and there are plenty of tools to be discovered. The main challenge is to get through this media jungle, pick tools that you think could help you achieve your teaching goals and experiment with them. Together with your students. Make them your partners in experimenting and learning. Enhance their involvement. Give them responsibility and learn from them and with them. By having faith in the power to learn, of both yourself and your students, you are able to embark on a beautiful digital adventure: experiment, learn and enjoy!

The film Social media in de klas, made by my class (@Groep67MN), shows students engaged in using social media.

This blog is a translation of the previously published blog Digiknappe digimaatjes.

A version of this blog has also been published in a book on innovation in education, called ‘Education heroes: 60x proof it is possible’ Onderwijshelden: 60 x het bewijs dat het kan.

Digiknappe digimaatjes

Standaard
image credit: Elizabeth Ann Colette

Al even vraag ik me af: wordt het niet eens tijd voor een tiende intelligentie? Naast de bekende acht en de nieuwste negende – filosofeerknap – denk ik dat het de hoogste tijd is voor digiknap.

Leerkrachten hebben vaak het gevoel dat ze door de mediawijze leerlingen ingehaald worden. En dat gevoel is terecht, want vaak is dit een feit. De mediavlugge jeugd passeert ons en het is knap. Digiknap.

Sinds ik experimenteer met sociale media in de klas, heb ik alleen maar meer bewondering gekregen voor onze digiknappe leerlingen. Het zijn de leerlingen die nieuwe ICT-mogelijkheden omarmen en er direct mee aan de slag gaan. Zonder angst, met open, enthousiaste, nieuwsgierige en onderzoekende blik. Ze pikken een tool snel op en leren door doen en durven, door experimenteren en overleggen en halen jou als leerkracht in. Bij mij in de klas is dat nu ook precies de bedoeling. Mijn leerlingen zijn elkaars en mijn digimaatjes. Ze helpen mij het zelf te doen in de digitale wereld.

Door te experimenteren samen met de leerlingen, voelen ze zich uitgedaagd (competentie). Door ze de mogelijkheid te geven dingen zelf te mogen ontdekken en uitproberen, groeit hun zelfstandigheid en verantwoordelijkheid (autonomie). En door ze hierin te vertrouwen en te benoemen dat je hun hulp en feedback nodig hebt, verstevigt de band tussen leerkracht en leerling (relatie).

Ik laat leerlingen  zien wat de basismogelijkheden zijn van een bepaalde tool. Vervolgens ontdekken ze zelf wat er nog meer kan en breidt het geleerde zich als een olievlek uit: ze leren met elkaar achter de computer/tablet/smartphone of presenteren op het digibord een nieuwe ontdekking aan de klas. Zo leer ik óók van ze en dat maakt ons samen trots! Voorbeelden:

  1. Een jongen biedt aan de privacy-instellingen van Padlet te onderzoeken, want ik heb de kennis niet snel paraat. Hij legt het klassikaal uit, zodat we veilig gebruik kunnen gaan maken van deze mooie tool.
  2. Drie meiden pakken mijn tip op dat je via Google Drive online kunt samenwerken en geven na enkele weken een ‘how-to’-presentatie aan de klas.
  3. Een meisje heeft het doel van sociale media echt begrepen en plaatst positieve tweets en complimenten aan anderen, inclusief de juf. Meerdere kinderen volgen.
  4. Nadat ik ben gaan bloggen op mijn nieuwe site breng ik Weebly onder de aandacht, waarvan ik vermoed dat dit goed bruikbaar is voor leerlingen die ook een site willen maken en/of willen bloggen. Tijd om de werking ervan geheel te onderzoeken heb ik zelf niet, maar er zijn meteen enkele jongens die enthousiast aan de slag gaan en het mij en de klas een week later kunnen vertellen.
  5. Nadat een ouder met een groepje leerlingen Scratch enkele weken heeft uitgeprobeerd, bombardeer ik ze tot Scratch-ambassadeurs: binnen no-time hebben ze de halve klas enthousiast aan de speelse basisbeginselen van programmeren.

Kinderen weten en kunnen zo ontzettend veel. Ik leer van ze, elke dag. Door ze te observeren, door in gesprek te gaan met ze, door feedback te vragen. En dus ook door middel van de inzet van sociale media. Ik zie verborgen digitalentjes: ‘tragere’ kinderen die digivlug blijken te zijn. ‘Stillere’ kinderen die zich laten zien en horen via Twitter, Padlet of met een blog. Een groepje muzikale kinderen dat zich nu als band profileert en zichtbaar wordt door inzet van sociale media. School raakt verweven met thuis. Leren gaat door. Met elkaar, met mij: samen.

Dit alles vindt wel plaats in een veilige omgeving. Voordat ik aan mijn sociale media-avontuur begon, heb ik meerdere keren uitgebreid aandacht besteed aan mediawijsheid. Want de mediavlugge jeugd is niet per definitie een mediawijze jeugd. Integendeel. Dus ruim aandacht voor positief gedrag online (THINK before you post), privacy op internet en bronvermelding. En nog steeds: aandacht voor mediawijsheid hebben we dagelijks.

Het gebruik van sociale media is niet meer weg te denken uit mijn groep. Met behulp van diverse tools leren we samen, werken we samen, delen we samen en communiceren we samen. We zijn met eenvoudige tools begonnen en zo zijn Padlet, Popplet en Twitter al volledig ingeburgerd. Maar ik wil meer proberen en er is keuze genoeg. De kunst is echter je een weg te banen door dit media-oerwoud, tools te kiezen waarvan je denkt dat ze een goed middel kunnen zijn om je onderwijsdoel te bereiken en het uit te proberen. Samen met de leerlingen. Maak ze deelgenoot van je experimenten. Verhoog de betrokkenheid. Geef ze verantwoordelijkheid. Doe dat en zie hoe je klassenklimaat vanzelf opwarmt!

Mijn blog is ook verschenen in het boek Onderwijshelden: 60 x het bewijs dat het kan.

Mijn ‘eindproduct’, gemaakt voor de aan te raden Training Excellente Leerkracht Sociale media (TELS) van Innofun, laat zien hoe je je leerlingen kunt inzetten. Een film gemaakt door mijn groep (@Groep67MN): Sociale media in de klas.